اين روزا زياد از راديو و تلويزيون از ناتوي فرهنگي ، سرمايه گزاران صهيونيست و استحاله ي فرهنگي و مخصوصاً جنگ نرم دشمن از طريق رسانه هاي بيگانه مي شنويم. اينکه در تمامي فيلم هاي هاليوودي نشان هايي از اهداف و آرمان هاي جوامع صهيونيستي ديده مي شه و در محيط رسانه اي غرب فضاي کاملا بسته و ايزوله اي وجود داره که در اون هيچگونه صحبتي در مورد برخي وقايع خاص نمي شه.اينجا من مي خوام نظرم رو بعنوان کسي که فيلم هاي بسيار زيادي از هاليوود ديده و اخبار مورد نيازش رو گاها از رسانه هايي همچون سي ان ان و بي بي سي هم دنبال مي کنه بگم.
همه مي دونن بعد از جنگ جهاني دوم تعداد بسيار زيادي از يهودي هاي مهاجر در بسياري از کشور ها از جمله امريکا اقامت داشتند و اين گروه ها که تو هر جامعه اي براي خود اقليتي تشکيل مي دادند سعي مي کردند وحدتشون رو حفظ کنند که اين طبيعت هر اقليتي توي يک کشور خارجي مي تونه باشه. در مورد هاليوود که تا اون موقع صنعت سينمايي نوپايي بود بايد گفت بهترين جايي بود که يهودي هاي مهاجر که عمدتا با سرمايه هاي زيادي هم به اين کشور ها مهاجرت کرده بودند بهترين مکان براي سرمايه گذاري بود. بدين ترتيب پس مي شه گفت سرمايه ي يهودي ها به قلب تپنده ي هاليوود تبديل شد.
تا اينجاش همونجوريه که شبکه ي خبر مي گه اما اينکه بخوايم با توهم توطئه تمام فيلم ها و برنامه ها رو در جهت منافع و آرمان هاي صهيونيستي ببينيم بحث ديگه ايه. زماني که عمده ي سرمايه ي يک صنعت به يک گروه با عقايدي مشابه تعلق داره، طبيعيه که افکار و رفتاري که از اون صنعت بروز پيدا مي کنه بصورت ناخودآگاه به اون عقايد نزديکتر مي شه. اينکه فيلم هايي مثل ماتريکس(Matrix) از پايان زمان و يک ناجي صحبت مي کنند و آرمنشهرشان زيون (يا به عبارتي صهيون) نام داره، دليل نميشه فيلمي مثل ماما ميا(Mama Mia) يا امثال اون رو نشئت گرفته از اقدامي براي جنگ عقيدتي دانست. همونطور که هر کشوري از صنعت سينماش بهره کشي هاي سياسي مي کنه (مثل ايران) کشور امريکا و سرمايه گذاران يهودي و بعضاً صهيونيستش (که البته بايد بين اين دو تفاوت قائل شد.) هم از سناريو هاي سينمايي که در مورد کشور يا عقايد و ايدئولوژي هاشونه استفاده مي کنه. در مقابل اون فيلم ها آثاري مثل مصائب مسيح هم کاملا عکس اين موضوعه که ثابت مي کنه هيچ اجباري براي فيلمسازان در ساخت فيلم هاي صهيونيستي نيست. اين يعني استحاله يا پاکسازي فرهنگي که شبکه ي خبر همواره تو برنامه اي با عنوان "سينماي سلطه" ازش ياد مي کنه يک توهم بيش نيست. اين تنها قالب بودن يک فرهنگ جامع است که از عقايد اکثريت فعالان اين صنعت نشئت مي گيره.
حالا در مورد اینکه رسانه های وابسته به دوَل خارجی (به اصطلاح صدا و سیما بیگانه) اخبار و وقایع رو اونجوری که می خوان بیان می کنند یا اصلا بیان نمی کنند، موضوعیه که خیلی راحت می شه با مشاهده ی رفتار خود صدا و سیما بهش رسید. هر رسانه ای که وابسته به دولتی باشه اخبار رو بصورتی جهت دار می گه و در همين مورد صدا و سيمايي که خودش يکي از بزرگترين سازمان هاي نه تنها جهت دار که سانسورچي در جهانه رسانه هاي غربي رو به سانسور متهم مي کنه . برای مثال فاکس نیوز رسانه ایه که وابستگی زیادی به دولت آمریکا داره اما در برخی مسائل کارشناساش چنان صریح از هرچیزی انتقاد می کنن که در بسیاری از موارد صدا و سیمای ایران هم از اون صحبت ها برای کوبیدن دولت امریکا استفاده می کنه. اين در حاليه که صداوسيما نهايتش (اونم فقط براي بستن دهان مخالفان) 20 و 30 رو بوجود آورده که با ايجاد جنجال هاي کاذب به عنوان انتقاد افکار عمومي رو از بن بست هاي سياسي داخل کشور مثل نارضايتي عمومي و آشفتگي اقتصادي و رکود صنايع و فقر و بدبختي مردم به دليل اقدامات نا کارآمد دولت به مسائل پيش پا افتاده اي مثل دعواي رئيس فلان سازمان با فلان وزير يا سناريوهايي مثل بسيجي شدن کوروش منحرف مي کنه.
سينماي ايران هم ديگه تبديل شده به تقليدهاي مبتذل و مسخره و احمقانه اي از سينماي دسته ي دوم و سوم هاليوود و باليوود که گه گاهي يک کارگردان خوب پيدا مي شه توش که يا به زبان طنز و يا به جد از درد مردم صحبت کنه. که اونم يا جلوي اکرانشو مي گيرن يا از پخش اون تو تلويزيون جلوگيري مي شه.
همه مي دونن بعد از جنگ جهاني دوم تعداد بسيار زيادي از يهودي هاي مهاجر در بسياري از کشور ها از جمله امريکا اقامت داشتند و اين گروه ها که تو هر جامعه اي براي خود اقليتي تشکيل مي دادند سعي مي کردند وحدتشون رو حفظ کنند که اين طبيعت هر اقليتي توي يک کشور خارجي مي تونه باشه. در مورد هاليوود که تا اون موقع صنعت سينمايي نوپايي بود بايد گفت بهترين جايي بود که يهودي هاي مهاجر که عمدتا با سرمايه هاي زيادي هم به اين کشور ها مهاجرت کرده بودند بهترين مکان براي سرمايه گذاري بود. بدين ترتيب پس مي شه گفت سرمايه ي يهودي ها به قلب تپنده ي هاليوود تبديل شد.
تا اينجاش همونجوريه که شبکه ي خبر مي گه اما اينکه بخوايم با توهم توطئه تمام فيلم ها و برنامه ها رو در جهت منافع و آرمان هاي صهيونيستي ببينيم بحث ديگه ايه. زماني که عمده ي سرمايه ي يک صنعت به يک گروه با عقايدي مشابه تعلق داره، طبيعيه که افکار و رفتاري که از اون صنعت بروز پيدا مي کنه بصورت ناخودآگاه به اون عقايد نزديکتر مي شه. اينکه فيلم هايي مثل ماتريکس(Matrix) از پايان زمان و يک ناجي صحبت مي کنند و آرمنشهرشان زيون (يا به عبارتي صهيون) نام داره، دليل نميشه فيلمي مثل ماما ميا(Mama Mia) يا امثال اون رو نشئت گرفته از اقدامي براي جنگ عقيدتي دانست. همونطور که هر کشوري از صنعت سينماش بهره کشي هاي سياسي مي کنه (مثل ايران) کشور امريکا و سرمايه گذاران يهودي و بعضاً صهيونيستش (که البته بايد بين اين دو تفاوت قائل شد.) هم از سناريو هاي سينمايي که در مورد کشور يا عقايد و ايدئولوژي هاشونه استفاده مي کنه. در مقابل اون فيلم ها آثاري مثل مصائب مسيح هم کاملا عکس اين موضوعه که ثابت مي کنه هيچ اجباري براي فيلمسازان در ساخت فيلم هاي صهيونيستي نيست. اين يعني استحاله يا پاکسازي فرهنگي که شبکه ي خبر همواره تو برنامه اي با عنوان "سينماي سلطه" ازش ياد مي کنه يک توهم بيش نيست. اين تنها قالب بودن يک فرهنگ جامع است که از عقايد اکثريت فعالان اين صنعت نشئت مي گيره.
حالا در مورد اینکه رسانه های وابسته به دوَل خارجی (به اصطلاح صدا و سیما بیگانه) اخبار و وقایع رو اونجوری که می خوان بیان می کنند یا اصلا بیان نمی کنند، موضوعیه که خیلی راحت می شه با مشاهده ی رفتار خود صدا و سیما بهش رسید. هر رسانه ای که وابسته به دولتی باشه اخبار رو بصورتی جهت دار می گه و در همين مورد صدا و سيمايي که خودش يکي از بزرگترين سازمان هاي نه تنها جهت دار که سانسورچي در جهانه رسانه هاي غربي رو به سانسور متهم مي کنه . برای مثال فاکس نیوز رسانه ایه که وابستگی زیادی به دولت آمریکا داره اما در برخی مسائل کارشناساش چنان صریح از هرچیزی انتقاد می کنن که در بسیاری از موارد صدا و سیمای ایران هم از اون صحبت ها برای کوبیدن دولت امریکا استفاده می کنه. اين در حاليه که صداوسيما نهايتش (اونم فقط براي بستن دهان مخالفان) 20 و 30 رو بوجود آورده که با ايجاد جنجال هاي کاذب به عنوان انتقاد افکار عمومي رو از بن بست هاي سياسي داخل کشور مثل نارضايتي عمومي و آشفتگي اقتصادي و رکود صنايع و فقر و بدبختي مردم به دليل اقدامات نا کارآمد دولت به مسائل پيش پا افتاده اي مثل دعواي رئيس فلان سازمان با فلان وزير يا سناريوهايي مثل بسيجي شدن کوروش منحرف مي کنه.
سينماي ايران هم ديگه تبديل شده به تقليدهاي مبتذل و مسخره و احمقانه اي از سينماي دسته ي دوم و سوم هاليوود و باليوود که گه گاهي يک کارگردان خوب پيدا مي شه توش که يا به زبان طنز و يا به جد از درد مردم صحبت کنه. که اونم يا جلوي اکرانشو مي گيرن يا از پخش اون تو تلويزيون جلوگيري مي شه.
اين اتفاق ها زماني جلوش گرفته مي شه که مردم همه ي اين مسائل رو ريشه يابي کنند و در مقابل کسي که حقوق اوليه ي اونا رو زير پا مي گذاره ايستادگي کنند.
